Achter de voordeur
Achter de voordeur,
Deel ik jouw geheimen,
Hard en liefdeloos.
Verstikkend,
Maar tegelijk snak ik naar dat,
Waarvan ik weet,
Dat het nooit gaat zijn.
Achter de voordeur,
Deel ik jouw verdriet,
Vervreemd,
Wil wegrennen,
Maar niet kan vluchten,
Waarvan ik weet,
Dat dit me voor altijd gaat tekenen.
Deel ik jouw geheimen,
Hard en liefdeloos.
Verstikkend,
Maar tegelijk snak ik naar dat,
Waarvan ik weet,
Dat het nooit gaat zijn.
Achter de voordeur,
Deel ik jouw verdriet,
Vervreemd,
Wil wegrennen,
Maar niet kan vluchten,
Waarvan ik weet,
Dat dit me voor altijd gaat tekenen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, december 21, 2021 16:17 |
| nodig zijn in deze emotie, hopend op omslag, van zachter je kracht, maakt het in de kringloop elkaar belonend, of is dit het willen boven onverschilligheid, of daardoorheen opener een doorgebroken uit komen? groetje, hans |
|
| Clarice: | Dinsdag, december 21, 2021 13:59 |
| Het leven zou achter de voordeur juist zachter en warmer moeten zijn, een veilige haven met liefdevolle mensen. Het lijkt me een strijd waard, maar dat kiest ieder voor zich. Veel sterkte, gts Clarice | |
| Dasje (lucky): | Dinsdag, december 21, 2021 13:20 |
| Droef jouw inhoud Bijzonder mooi verwoord! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2021 | ||
| Thema's: | ||