Raap ik schaduwen
raap ik schaduwen
zacht draagt
licht zijn kleuren
over mijn gezicht
in een heerlijk
zonnegloren wordt
warmte geboren
waar jij en licht
jullie eeuwige
passe de deux dansen
raap ik schaduwen
die warm van de zon
roder kleuren om en om
ik leg de avonduren
in een ronde mozaïek
bekleedt zo de aarde
tot wij aangeland zijn
bij de nacht waar alles
in zwart wordt verpakt
je lacht streelt mijn
huid met een handvol
maan waarin geel
de bruine gloed weeft
met wat een dagje
zonlicht zomaar geeft
wil melker
29/12/2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, december 29, 2021 16:12 |
| Wondermooi jouw beelden! Liefs, Dasje |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, december 29, 2021 12:57 |
| Heel knap | |
| teun hoek: | Woensdag, december 29, 2021 10:56 |
| mooi verlicht.th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2021 | ||
| Thema's: | ||