Stukjes geluk
stukjes geluk
ik wist
dat ik even
onder je vleugels
mocht schuilen
tot rust komen in
loslatend huilen
me in warmte
aan je kon koesteren
jij die zoveel
kon geven aan hen
die dat net tekort
kwamen in hun leven
jij stimuleerde
de stukjes geluk
die vaak ongebruikt
lagen te wachten tot
liefde ze eindelijk in
glinsters deed ontluiken
overal waar jij
kwam vonkte
de spanning kregen
lach en ogen de
overhand in een
ongebreideld feest
juist in een
emotioneel samen
dat al zo lang
geleden zo
ontzettend dierbaar
en intens was geweest
wil melker
30/12/2021
ik wist
dat ik even
onder je vleugels
mocht schuilen
tot rust komen in
loslatend huilen
me in warmte
aan je kon koesteren
jij die zoveel
kon geven aan hen
die dat net tekort
kwamen in hun leven
jij stimuleerde
de stukjes geluk
die vaak ongebruikt
lagen te wachten tot
liefde ze eindelijk in
glinsters deed ontluiken
overal waar jij
kwam vonkte
de spanning kregen
lach en ogen de
overhand in een
ongebreideld feest
juist in een
emotioneel samen
dat al zo lang
geleden zo
ontzettend dierbaar
en intens was geweest
wil melker
30/12/2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, december 30, 2021 15:27 |
| Kleine stukjes geluk voor wie er oog voor heeft samengebundeld toch groots en dierbaar Zo mooi jouw gedicht! Liefs, Dasje |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, december 30, 2021 13:33 |
| Wauw die verbondenheid is heel sterk | |
| teun hoek: | Donderdag, december 30, 2021 10:50 |
| geweldig dat zij er dan is. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2021 | ||
| Thema's: | ||