Moeder...
Moeder…
Ik herken je in alle vrouwen,
hoe ze spreken, fluisteren.
In een zee van mensen,
enkel door mij te begrijpen
zou ik willen dat ik nog een moeder had.
Er wandelen ontelbare
gedachten door mijn voorhoofd,
maar ’s avonds komen ze tot rust
als ik je naam prevel,
jouw grijze haren op mijn lippen.
Jouw gezicht is misschien
wel dat van alle moeders,
omgeven door de blik der verlangens
en het geluid van een droevig kind
zal je stem nooit meer klinken.
Je troostte mij, wiegde en verzorgde.
Ik mocht je melk drinken terwijl je mij
jouw pijnlijke borsten vergaf.
Je leste mijn dorst en honger met een glimlach.
Je kon zomaar ieders moeder geweest zijn.
Maar bovenal was je mijn moeder,
je werd onsterfelijk toen je dood ging.
Het maakte mij enigszins kwetsbaar
maar ik heb je altijd zo graag gezien,
mama, bedankt dat jij mijn moeder wilde zijn…
esteban, jouw fiere zoon
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, januari 14, 2022 21:19 |
| Intens mooi en liefdevol van de zoon naar zijn moeder toe met zoveel liefde en gevoel en dankbaarheid... De moeder is eigenlijk onmisbaar en onvervangbaar. Het gevoel blijft.. Sterkte en liefs |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 14, 2022 21:00 |
| onze moeders, levengevers, mogen wij hen ja zelfs reeds geheel alleen over gebleven voor beproevingen behoeden. hans |
|
| teun hoek: | Vrijdag, januari 14, 2022 18:34 |
| troost volle nagedachtenis. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 14, 2022 17:15 |
| Hier krijg ik hoog kippevel van en word stil Esteban, zó warm en liefdevol jouw intens mooie woorden in dit gedicht verwoordt. Koesterend mooie ode aan je moeder. Wens je sterkte en mooie avond. Anneke |
|
| spiritoffreedom: | Vrijdag, januari 14, 2022 16:21 |
| dat gemis went nooit. sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||