Zijn naam draagt trots Wolf
gewezen geliefde uit Hongarije
ging weg, de liefdestaal tooide
hoger muren in zijn kamer, streelt

gedachten, labyrint altijd en kwijt
geraakt, wenkt de Carmina Burana
eten wij samen pizza, hij betaalde
in de achtertuin zweeft magnolia

lachen ons jong alsof 't niet zo is
hij leeft op brood, een tros bananen
rechte rug stoicijns tot slaap oversloeg
droomtijd waar de wolf zijn naam droeg

teloorgang, het lichaam niet meer kon
ging fietsen in donker nacht, zware stenen
het water diep verlost, verdwenen
het bericht stamelde na een lang, lang jaar

afscheid noch foto, in 't hart altijd daar
ik bood haven, huis, een stevig matras
zijn lach bescheiden, teveel, teniet, te lastig
jaren vergleden, wilden dat hij er nog was

de eenzame wolf beleefde standvastig
binnen bloeit magnolia in zijn stadstuin
luisteren we stil naar de Carmina Burana  
eten pizza met woorden die ons resten

dwars door tijd hou ik toegenegen van
wolvenziel, oprechte vriend en goede man