Schaduwbeeld
Af en toe kom ik het verleden tegen
zoals op die zonnige winterdag
liep ik voor mijn lange schaduw uit
heb voorzichtig oude grenzen verschoven
naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af
wil gegeven tijd op vleugels dragen
ben nog niet klaar voor het gedolven graf
in die schaduw laat ik weemoed los
zoek beschutting tussen stilgevallen lucht
geef een zucht, zie emoties aan struiken hangen
boven mij de leeuwerik haar duetje zingt
strooit de hand van het verleden in elke zin
herinneringen uit naar intens verlangen
toen het leven nog mooi was
nu ouderdom zich opdringt
de schaduw haalt me langzaam in
*
Anneke
stampertje het rukkonijn: | Woensdag, januari 19, 2022 19:57 |
Schitterend wie zo mooi schrijft,zal heel oud worden. | |
Anneke Bakker: | Woensdag, januari 19, 2022 19:26 |
Dankjewel lieve mensen voor jullie fijne reacties, dat voelt zo goed. Mooie avond. Anneke |
|
september: | Woensdag, januari 19, 2022 18:45 |
Stilmakend mooi gedicht wat gevoelens tekent verweven met de natuur en het leven. Diepgaand en intens bewonderenswaardig lieve Anneke. Om bij stil te staan in de verwondering en weemoed. Lieve groet. | |
Mamke: | Woensdag, januari 19, 2022 15:34 |
Melancholie.... Ik begrijp dit gevoel steeds beter... Mooi beschreven... |
|
Dirk Hermans: | Dinsdag, januari 18, 2022 15:46 |
Heel bijzonder knap gedicht | |
M-Rose: | Dinsdag, januari 18, 2022 14:14 |
op vleugels gedragen vd tijd jouw woorden en herinneringen die in jouw poëzie langzaam openbloeien in elke zin te lezen een serene ode aan het leven |
|
Dasje (lucky): | Dinsdag, januari 18, 2022 11:36 |
Ooit kreeg ik de vraag van een kleindochter : met wie ga jij later trouwen oma... Ik bedoel... Hoe je het invult is het belangrijkste Anneke Prachtig gedicht! |
|
teun hoek: | Dinsdag, januari 18, 2022 10:00 |
schitterend geschreven, dat inhaal nog niet plaats vindt. h gr teun |
|
Auteur: Anneke Bakker | ||
Gecontroleerd door: Anneke Bakker | ||
Gepubliceerd op: 18 januari 2022 | ||
Thema's: |