Avondschemeringen
deze dag
schuift langzaam dicht
getekend door verdwijnend
licht dat elke bloei
om alles heen veranderd in schaduw
brekend als een tijd
even stil als voelbaar zonder uren
wat eens bloeide voel nu
wegebbend tot in een stilte
van elk moment voorbij gevangen
gaat niets voorgoed verloren
maar nooit zag ik
het beeld zo
stilmakend verweven
om deze schoonheid in
emoties meer te voelen
tussen jou en mij
en nooit voelde ik
liefde zo woordloos en diep
ontsluierd in het breekbaar
zijn
als deze melodie
die bloesem wit
de sluiers draagt van zeewier
en van golven
tot zand en scherven
waar deze pijn in elke traan
de spiegel van het hart beschrijft
maar ik geloof
dat vlinders zo fragiel geboren
worden om te helen wat soms stervend
voelt in avondschemeringen
tot stralend blijft
als het pas ontvouwen morgenlicht
terug een open hemel raakt
van zon tot bloemenkant
en leven bloeit om steeds opnieuw
maar even stil
in alles te ontwaken met tederheid
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, januari 26, 2022 21:40 |
| Mooi gedicht, M-Rose. Ik geloof ook dat er meer geheeld kan worden dan we soms denken, soms ook waar we het niet verwachten. Gts, Clarice | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 26, 2022 16:56 |
| Mooi | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, januari 26, 2022 10:41 |
| Een melodie recht uit het hart... Dit is zo mooi! |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 26, 2022 10:37 |
| In gedachten zie ik vlinders dansen tussen deze prachtige woorden M-Rose, parelend van tederheid. Fijn om te lezen en mooie dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, januari 26, 2022 09:54 |
| tederheid liefdevol. th | |
| Compostje: | Woensdag, januari 26, 2022 09:49 |
| ontwaken in tederheid, zo mooi .... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||