Bedeesd stil verblijft zij, schuchter
ongerepte tafel met gerechten verfraaid
suizen klanken, geanimeerd gekeuvel
strijkt langs haar nauwgezet keurslijf

onder romige rondingen, fonkelen glazen
die zij heffen onderhevig als dromen
 weelderige lokken in diadeem gedraaid
met zwarte hoed vlijt hij zich daar neder

noemt haar aanstaande, vonk spat, verliest
zich met verve in het geledigd zot glazige
ontsnapt ademtocht, belooft de kroonluchter

splitsing van geweest stilt alleen de heuvels
glooiend hoefgetrappel, weidse aanblik klein
haar ver weg ogen in galop vrijer stromen

wortelt verlangen waar er niets anders was
 dat zij nooit echtgenote is staat buiten kijf