Rode nevels
deze zee brengt hier geen warmte
te voelen en de golven dwalen
als stervende ritmes door
in plooien van zand
langzaam etst het donker
en beelden schuiven verder dicht
deze huizen bieden
geen onderkomen doorheen
de koude dagen en blijven
kansloos zonder weten
eens was er de zon
die geluk en vreugde tekende
in ieder leven
nu keer ik voor even
terug naar zwart in schaduwen
van houtskool wordt
openbloeiende beeld
geboren waar vlinders slapen
tekenen rode nevels
over bloem blad en nerven
en papaver bloeit
naar het licht en hoe
je in stilte naar woorden zoekt
voelt teder als vleugels
dansen over de papier witte lijnen
het blijft wat emotie ontsluierd
enkel door liefde voelbaar te maken
ontwaak je het hart
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, februari 04, 2022 22:30 |
| Mooi gedicht, M-Rose, met mooie slotzin. Het maakt tegelijk ook kwetsbaar om dat openlijk te doen maar misschien is elk klein stapje of uiting van gevoel ééntje in de goede richting. En hopelijk komen ze aan. Gts, Clarice |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, februari 04, 2022 18:26 |
| Prachtig hoe je hart ontwaakt met die voelbare liefde | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 04, 2022 18:23 |
| Een zee van mooie woorden spoelt golvend over het papier, laat emoties achter die in het hart ontsluieren, als rode nevels. Prachtig gedicht laat je weer lezen. Mooie avond M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, februari 04, 2022 17:52 |
| een warm ontwaken toegewenst. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||