Teacher with benefits…



Juffrouw Martine, ik weet niet wat u in mij zag,
of wat u dacht ooit in mij te hebben gezien,
want ik was nu niet bepaald de gemakkelijkste
jongen op die miserabele school.
Meestal liep ik in mezelf te praten,
zag naar anderen niet veel om.
Ik was gemakkelijker te haten dan lief te hebben,
de meeste leerlingen vonden mij een beetje dom.

Maar juffrouw Martine, jij bracht me vooraan in de klas
en deed me een boek lezen, die eigenlijk
voor mij verboden was, Ik werd op slag verliefd.
Mijn hoofd weigerde van rekensommen te maken,
wat Napoleon ooit had gedaan kon mij niet schelen
en de aarde draaide ook wel zonder mijn kennis van zaken.
De meeste uren van de dag zat ik mij maar wat te vervelen,
tot jij me de kunst van de poëzie bijbracht,
mijn hart werd met jouw lieve woorden zacht doorkliefd.

Ik werd volwassen alvorens de eerste jeugdpuistjes
op mijn gezicht verschenen, jij deed me lachen en ook huilen,
en ik besefte plots hoe vreemd de liefde wel kon zijn.
Juffrouw Martine, het verbod was ons op het lijf gegoten,
en wat bij een andere juf meestal niet lukte,
deed ik bij jou zonder me af te vragen waar ik kon schuilen
of zonder iemand anders voor het hoofd te stoten.

Onze liefde was puur en toch prematuur
en mocht eigenlijk niet op deze manier gebeuren.
Maar juffrouw Martine, jij was ouder en oogverblindend.
Ik was nog maar een kind met op hol geslagen hormonen
en een honger naar de verboden vrucht die mij verblinde.
Onze harten waren voor eeuwig zolang het duurt
want niemand wilde uiteindelijk onze liefde goedkeuren
en ik werd op het eind dan maar van school gestuurd.

Dus juffrouw Martine,
ik zou u willen vragen met aandrang
wat heb jij in godsnaam ooit in mij gezien…


esteban

(begin jaren negentig)