Explora_XII
als emoties dansen
met het pas ontwakende beeld
van porselein
tussen golven van schaduw en licht
is een beeldend verhaal geboren
en ben ik woord en drama
maar binnen schuit de pijn soms
brekend koud en kil in spiegelglas
en verder
voelbaar als water
dat het vuur dooft in alles wat
hier nog van jou ligt
en dwaal ik als een blinde door
een kleurloos kaartspel
terwijl ik denk wat is beminnen
meer
en binnen tekent een sluier
van dauw een diep purperen gloed
over avondbloemen
van stilte en bezinnen
door jouw taal
het kristallijnen tot mystiek
zoals toen ik je zei tot later
en voelde je weer het licht
dat jou zal leiden
door mijn laatste troost
gevende woorden
die liefde
ontwaken om thuis te komen
en zichtbaar door emotie
zijn deze wegen die blijven
te voelen met het hart
maak me stil
teken me breekbaar
in jouw ogenblik
door jouw stilte
ben ik nog onvertaald
en langzaam zal ik bloeien
als mijn dromen diep
in mij
ontsluieren en rakend dichtbij
zal ik zijn om jou
te ontwaken
tot leven
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, februari 11, 2022 12:11 |
| hoe intens mooi.... krachtige poëtische symboliek |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, februari 11, 2022 07:02 |
| Gevoelig jouw woorden je hebt dat heel goed neergezet | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 10, 2022 11:00 |
| Stil en koud ben ik na het lezen van dit ongelooflijke mooie gedicht, jouw woorden raken de nerven van mijn ziel dat oproept tot de diepste emotie. Warme troostgroet M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 10, 2022 10:46 |
| nog lang te gaan denk.th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||