Aanstellerij
Aanstellerij…
Waarschijnlijk wil jij niet meer met me willen dansen,
want je bedekt je oren telkens ik het je vraag.
Waarschijnlijk zou jij me nu willen verlaten,
ik denk dat dat binnen de kortste keren zal gebeuren.
Ik zoek naar leuke momenten in de krullen van je haar
en hoest als ik de smaak van kleurshampoo
voel branden diep in de verste uithoek van mijn keel.
“Aansteller” lispel je als ik uitgehoest om water bedel.
Maar ook zonder dat vervelende gekuch heb ik dorst,
dorst naar liefde, naar zachte armen om mijn midden
terwijl ik beweeg op de tonen van ons vergeten lied.
Het verlangen doet pijn aan mijn voeten,
ik zweet hard in jouw handen en kwijl op je schouders
die zacht tegen mijn waterige mond opborrelen.
Al wat ik wil is jouw lichaam tegen het mijne,
maar jij trapt op mijn ziel en tenen,
je ogen spuwen vuur en verlichten de dansvloer,
ik lik mijn wonden en probeer mijn schoenen op te blinken,
Ja, ik ben een aansteller, dus gun mij nu mijn laatste dans…
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, februari 23, 2022 12:26 |
| Pijnlijke afwijzing, maar zo sterk geschreven dat je als lezer meteen het gevoel deelt. Een wereld van inhoud! Liefs, Dasje |
|
| september: | Zaterdag, februari 19, 2022 13:32 |
| Het verlangen naar een dans heel origineel en bijzonder bedicht Esteban. The things we do for love. Mooi geschreven. Fijn weekend. |
|
| M-Rose: | Vrijdag, februari 18, 2022 21:33 |
| weetje hoe later op de avond hoe skoner volk en het is zo als je samenkamert mi je muze zoals dat bij jou het geval is jadan heb je stax de hele nacht om te dansen -Aanstellerke geef haar maar een nieuwe tutu of 10 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||