onuitgenodigd
en daar was hij
onuitgenodigd
als een woest monster
maakte kalm water sterk
wild krachtig schuimend
raasde om huizen
blies schuttingen omver
rukte aan bomen
en liet ze dansen
tot ze erbij neervielen
trok aan daken
en liet delen zweven
dakpannen sneuvelden
het bulderen ging maar door
tot diep in de nacht
razend sprak de natuur
deed soms fluitend het verhaal
en toen werd het stil
uitgeraasd gaf de storm
zich neer
christa
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, februari 20, 2022 12:15 |
| Was heftig, goed opgebouwd gedicht. | |
| teun hoek: | Zaterdag, februari 19, 2022 17:52 |
| was heftig. th | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 19, 2022 16:23 |
| Het onverwachts binnenstromen van de storm heeft weer veel teweeg gebracht natuur is zo krachtig | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 19, 2022 16:20 |
| Je kunt er over meepraten merk ik Christa, gelukkig is ie nu uitgeraasd, de natuur is machtiger dan de mens. Je hebt het krachtig verwoordt. Ik wens je een goed en rustig weekend met liefs, Anneke |
|
| M-Rose: | Zaterdag, februari 19, 2022 16:08 |
| Zo zijn eveneens woorden van haat en afgunst ze komen onverwachts binnenstromen in het hart dat er wagenwijd voor openstaat mooi natuurramp gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||