Aan zee blijven haar ogen niet langer een raadsel in de schittering

Spiegels van haar ziel maar met een hart vol vreemde uitersten

Verhalen komen bijna buiten adem los bij elke zeewering

Woorden zoeken voor haar woelige gevoel, alleen met golven te beluisteren

Haar pupillen kunnen alleen veinzen zonder waterige lichtreflectie

Aan zee pak ik haar rillende hand, verborgen woorden plots geschokt

In het zand neem ik haar op de korrel zonder uit te gaan van perfectie

Als de zon in zee is gezakt raakt ons diepste gesprek altijd gestokt

Ooit zag ik door de verrekijker mensen ver op zee die op haar leken

Liet haar eens meekijken waarna ze overstuur de duinen in rende

Ze kon niet uitleggen waarom, pijnlijke herinneringen totaal uitgeweken

Had eventjes evenwicht om haar in het mulle zand overeind te houden

Onuitspreekbare, pijnlijke woorden konden alleen worden opgeschreven

Nadat deze wegwaaiden en in zee terechtkwamen werd ze nooit meer de oude

Maar in zee gewaaide onthullingen doen naar nieuwe levenspaden streven

Dat haar leven eindeloze kanten op kan stromen is het enige waar ze op vertrouwde

Tranen laten stromen in de zee als druppels op een gloeiende plaat

Verdriet over de wereld vol onrecht stroomt zo alle kanten op

In de zeewind kan ze onbeschaamd haar wens uitkrijsen die elke kant opgaat

Als ze over 50 jaar sterft zuchten alleen voor haar de golven eens iets dat klinkt als 'stop'