Zeezinnen
deze stad verschijnt als
een nacht zonder uren
in wazige beelden
alsof er geen bodem is
geen sluier transparant
noch verdicht nog even
en meer voelbaar
verborgen in mij
er was stilte gehuld
tot in zijn
diepste geheimen en de zee
toonde duizenden verhalen
van leven en van sterven
in houden van tot gemis
dat ergens beschreven staat
wat er nooit echt verdwijnt
het hart het bloeien
in de stilte van ontroering
bij het eerste woord
dat rakend blijft
liefde de meest breekbare emotie
te voelen waarin wij
de werkelijke zin
steeds opnieuw ontwaken
van ons bestaan
door elke volgende reis
en daarna
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 23, 2022 19:39 |
| Woorden uit de nerven van je ziel onttrokken, daarom is de emotie zo breekbaar dat je hier zo prachtig hebt omschreven in zeezinnen die raken wanneer je er voor open staat. Heel mooi M-Rose. Lieve groet en mooie avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, februari 23, 2022 17:33 |
| goede reisvreugde th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||