Leeg
De elementen van het leven hebben me getekend zoals de schipper door de zilte zeewind
Ik schreeuw vanop het balkon dat zich vestigd in mijn achterhoofd en me faliekant uitlacht
Noradrenaline grijpt zich vast als klauwen niet enkel meer 'S nachts
Ik leef, besta, als een huls dat gevuld is met niets. Dat is dat.
Niets in een eindeloze sleur die ik niet verwelkom maar die met me meereist als een ongenode gast
Een parasiet dat elke levensvreugde als een bloedzuiger uit me weghaalt
Het is als bederven alvorens de vervaldag is bereikt
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kimmytje |  
|
|
| Gecontroleerd door: kimmytje | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||