Houdgreep
Handen om mijn nek,
Het leven glipt langzaam uit me weg,
Dagelijks een gevecht,
Op en kapot,
Tot niks over is,
Een donkere hel,
Waar geen einde aan komt,
Je hebt me in de houdgreep,
Je laat me nooit los.
Het leven glipt langzaam uit me weg,
Dagelijks een gevecht,
Op en kapot,
Tot niks over is,
Een donkere hel,
Waar geen einde aan komt,
Je hebt me in de houdgreep,
Je laat me nooit los.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 26, 2022 21:47 |
| telkens ontredderd, ontzet, telkens tekens van zeker weg van dit ene, telkens geheel daardoorheen je verkennen en ontdekt wennen. in verzet ben je een zelf, zelfs onder geweld, maar die je lieven zou zo zonder verweer zien als je griever, klieft die, of ben je ten diepste doorheen dit deel geheel liever? hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2022 | ||
| Thema's: | ||