Polderdorpen
mag ik u leiden naar mijn bestaan
ze is wrang en onvolmaakt
ik ben geboren om op te staan
de oogst is nog niet vergaan
ik ruim wat er achterblijf op
de ansichten hebben geen gezicht
ze zijn vergeven van een laag mist
nog steeds stel ik me die vraag
de polderdorpen zie ik niet meer
het water stroomt en ligt
ik hield zo van hun gezichten
ze hebben naar mijn weten bestaan
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||