Een al bloedende stad
een al bloedende stad
nog wilde
de ontspanning
niet komen
trilde de aarde
onder onmenselijke
oorlogsgnomen
verbleekte licht
van de lentezon
de felste inslagen
gaf geluid van
de oorlogstrom
doffe dreunen dom
wit wolkten in een
gierend uithalen
de mortieren
na het openrijtend
treffen van een
al bloedende stad
waarvan schade
rood neersloeg in
vervagende levenskracht
wil melker
03/03/2022
Reacties op dit gedicht
| Henk Dekkers: | Vrijdag, maart 04, 2022 02:00 |
| Bijzonder mooi gemaakt, toch weer de dreiging van oorlog.. | |
| Jacobius: | Donderdag, maart 03, 2022 15:10 |
| Helaas nemen een paar mensen beslissingen over vele Mooi geschreven met een trieste inhoud Wil. Vaak denk ik aan de dagen Vol vreugde en plezier Nimmer hoefden wij te klagen Met in onze hand een glaasje bier Beleefden de mooiste avonturen Genoten er heerlijk op los Nu kunnen we helaas nog turen Of stil lopen in een bos |
|
| teun hoek: | Donderdag, maart 03, 2022 10:24 |
| vreselijk toch. th | |
| M-Rose: | Donderdag, maart 03, 2022 06:32 |
| zelfs de misdaad slaapt nooit | |
| M-Rose: | Donderdag, maart 03, 2022 06:30 |
| oorlog die poort gaat nooit meer toe er is zelfs strax geen schutting meer te vinden voor de vervagende levenskrachten |
|
| M-Rose: | Donderdag, maart 03, 2022 06:25 |
| krombaangeschut en wat er nog meer komt bij kijken na de mortier is zonder twijfel niet in te schatten | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||