sterren
langzaam en stil
als een paarse gloed
een transpartante sluier
doorbreekt
het nachtelijk duister
zo maar even is het
beeld te ontwaken
met verstilling om in te wonen
door alles tekent een tedere vloed
wat emotie dieper raakt
tot een dans tussen de sterren
ontwaken beelden een hemel
met kristallen van vuur
zichtbaar onthuld
tot opnieuw beschermd
en veilig weten
maakt enkel alles meer
te voelen wat streelt
koestert en heelt
om zomaar even het hart
dieper te raken
dat liefde en leven is
de elk moment open bloeit
zo breekbaar als een schaduw
zo broos als sluierstof
doorweven naar het licht
dat nieuwe wegen te vinden
zijn wat geborgen deelt
om in te dromen
waar het breekbare ontwaken
van emoties
in een openbloeiende vertedering
tekent en verstilt
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Maandag, maart 07, 2022 11:40 |
| Weer zo een breekbaar gesluierd gedicht als Poëzie binnenstromend... Mooi M- Rose |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, maart 06, 2022 14:20 |
| Weer een topgedicht in zijn pracht waar zo een diepgang van woorden tot zijn recht komen | |
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, maart 06, 2022 11:57 |
| ik lees een pracht van een gedicht, dank je wel daarvoor. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, maart 06, 2022 09:05 |
| Weer een prachtig gedicht waar diepgang de boventoon voert, waar ik zo van hou, breekbaar in vertedering van emoties. Wens je een mooie zondag met liefs M-Rose. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||