Vonken en vuur
vonken van licht
teken ik doorheen
een schaduw van droom
tot levensvatbare diep
donkere kleuren ontwaken
en telkens weer is de zee
voor even gevangen
door oxiden in klei en zand
opengevouwen tot vleugels
zacht en bijna het makende moment
te voelen dat enkel schoonheid
waar laat worden op wit
porselein tussen het dansen
weerspiegelen open deuren
naar mystiek
zoals het binnenkomen
van de tijd enkel nu is
gelouterd als vuur
in ontwaken en zijn
liefde
verlicht emoties
als golven onbegrensd
broos en breekbaar
als een vlinder
in jouw dagelijks leven
vreugde of vertroosting schenkt
laat mij jou
woordeloos vertalen
met de dans van mijn handen
ook dan heb ik je lief
in het bloeien
in het hart
van elk stil rakend verlangen
keur ik de spiegel van jouw zon
om langzaam te branden
tot nieuwe wegen
en behoedzaam in het tekenen
van jouw gekoesterde dromen
laat ik de eerste woorden ontluiken
van mijn nog onbeschreven verhaal
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, maart 07, 2022 19:17 |
| Met bewondering gelezen zeer goed verwoord | |
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 07, 2022 09:51 |
| De spiegel van jouw zon weerkaatst in gekoesterde droom naar nieuwe wegen waar liefde emoties breekt in vreugde en vertroosting. Prachtige poëzie laat je hier lezen M-Rose mooi om te herlezen. Zonnige maandag gewenst met liefs. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, maart 07, 2022 09:49 |
| gewoon vastleggen. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||