nu voel ik me goed
straks misschien niet meer
dan wordt ik vervelend
zelfs ondraaglijk voor de anderen

in m'n hart wil ik ze geen pijn doen
maar die plotse woede moet eruit
ik weet niet van waar ze komt
ik weet niet waar ze gaat

als alles eruit is voel ik me opgelucht
maar ook verschrikkelijk schuldig
vooral als je hoort dat je broer en zus
soms bang van je zijn

je ouders doen veel voor je
dingen die ze niet hoeven te doen
maar ook dingen die ze niet done
beiden maken me kwaad

ik wil zelfstandiger zijn
verantwoordelijkheid krijgen
ik wil even alleen wonen
zo vind ik misschien wie ik ben