Witbloesem
Vergeven ligt stilte ongeschonden
in grenzeloze leegte, ten volle
wisselen windrichtingen, spitsen
oren, ogen opgeslagen naar tijd
alsof bries zacht vertaalt van
parabel, waarop thuis beweegt
wolken roerloos verblijven, blauw
scheert zwenkt trager vogelsboog
zonder doel dan te zijn, lichter
weerkaatst op witbloesem opent
schitteringen, flitsen weerloos in
grens van leegte rond koffiekom
warmt liever licht in alverbonden
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, juni 01, 2022 23:02 |
| Bedankt voor de mooie reactie Dirk. Vriendelijke groet. | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 01, 2022 23:00 |
| Windrichtingen lijdt ons door de flitsen heen | |
| september: | Donderdag, maart 10, 2022 20:41 |
| Dank jullie wel voor de vriendelijke reacties. Liefs |
|
| Compostje: | Donderdag, maart 10, 2022 08:45 |
| Mooi | |
| teun hoek: | Woensdag, maart 09, 2022 13:40 |
| verwarmende bloesem. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 09, 2022 13:16 |
| In gedachten zie ik met de ogen dicht het een en ander voor me Maya, wat je oproept in dit gedicht. Ik vul de koffie nog maar eens bij en droom van flitsende witbloesems in het zonlicht. Oh heerlijkheid wat je hier neerzet. Dankjewel Lieve groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||