de stilte van porselein
langzaam
zoals het licht
beweegt
tekenen vlinder vleugels
het open
vouwen in een dans
nog breekbaar
door het ontwaken
en diep ontstaan
door kleurloze lijnen spatten
samen vloeiend en verbindend
met het helder wit
ontluikend lotus blad
in zachte plooien
van het water over dit beeld
in de stilte van porselein
gevangen
in een moment
om even
te blijven
dromen
door ontroering
rakend en zichtbaar
in emotie vertalen
om langzaam te bloeien
in het ogenblik
dat je herkent
een nieuw geborgen
zijn
te voelen
is dit geboren
worden
naar de werkelijke zin
gemaakt
van een pas ontwakend stil
leven
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, maart 18, 2022 14:52 |
| Schitterend | |
| Compostje: | Vrijdag, maart 18, 2022 09:08 |
| Wat een beelden, wat eengevoelens weer, zo mooi om te lezen M-Rose, een echte poëte | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, maart 17, 2022 12:57 |
| Zeer mooi met bewondering gelezen | |
| teun hoek: | Donderdag, maart 17, 2022 10:02 |
| ik droom mee. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, maart 17, 2022 09:56 |
| Als porselein zo breekbaar zijn jouw woorden, die alleen in de stilte tot hun recht komen, voelbaar tot in de plooien van mijn ziel. Prachtig gedicht om te koesteren M=R0se en graag gelezen. Lieve groet stuur ik je terug. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||