Rakend dicht
als woorden
beelden worden
die stilte vragen
om dromen zichtbaar
te maken en altijd weer
in wat het hart ziet
herkent te voelen is
hoe nacht de golven verdicht
en de zee
door oneindige dieptes tekent
in alles
wat leeft en verlangt
dieper voelt en wacht
en als door een spiegel
heen beschrijft
het verlangen
tot in emotie vertaald
en hoe het voelt
zonder meer
tekent
in liefde
het stilste ontluiken
met een open bloeien
van geluk
breekbaar als een schaduw
van droom en rakend dicht
bij te voelen zijn
mijn huis
is jouw bestaan
als jij slaapt
dan beschrijf ik
wat emoties mij vertalen
in het ontvouwen van leven
en hoe mijn hart stil
meer van jou herkent
langzaam open bloeiend
in stille van het beeld
dat herinnering blijft
bij het ontwaken
van een ogenblik
voel ik
met wat nieuwe wegen
is te herlijnen
keer na keer
door twee handen
samen te vouwen
tot een gebed
in stil vertrouwen
met jou
ben ik
voor even
meer voelbaar verbonden
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 26, 2022 22:18 |
| Prachtig en zo waardevol die emoties tot iets kostbaars gebracht | |
| teun hoek: | Zaterdag, maart 26, 2022 11:16 |
| waardevolle onthulling th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 26, 2022 10:49 |
| Waar liefde bloesemd en bloeit ontvouwen stil de emoties die handen samen doet vouwen tot voelbare verbondenheid. Hoe mooi kan liefde zijn. Parelend gedicht M-Rose. Lieve groet. Anneke |
|
| stampertje het rukkonijn: | Zaterdag, maart 26, 2022 08:48 |
| Ik vind hem prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2022 | ||
| Thema's: | ||