Waterbeeld
Waterbeeld
Staande aan de waterkant
kijk ik op een spiegel neer.
Zie mezelf over de rand
besef het grote wonder weer.
Dit golvend stukje een groot geheel
toont de weerkatsing van de zon.
Het zegt ons misschien niet zoveel
maar is waar het leven begon.
De wind blaast zacht door mijn gezicht,
Het water stroomt,het staat nooit stil
Er rest niets anders dan dit gedicht
want water gaat zoals het wil.
Druppels vloeien in elkaar.
Vormen het levend water,
als een eeuwig gebaar.
Herbert
Staande aan de waterkant
kijk ik op een spiegel neer.
Zie mezelf over de rand
besef het grote wonder weer.
Dit golvend stukje een groot geheel
toont de weerkatsing van de zon.
Het zegt ons misschien niet zoveel
maar is waar het leven begon.
De wind blaast zacht door mijn gezicht,
Het water stroomt,het staat nooit stil
Er rest niets anders dan dit gedicht
want water gaat zoals het wil.
Druppels vloeien in elkaar.
Vormen het levend water,
als een eeuwig gebaar.
Herbert
Reacties op dit gedicht
| Aurenna: | Vrijdag, juni 14, 2002 18:48 |
| Haaj pap! zoals altijd weer mooi! Je moet echt verder gaan met gedichten schrijven! doegs, cha |
|
| fantasy: | Donderdag, juni 13, 2002 09:51 |
| Je gedichten zijn mooi, het geeft me een heftige gevoel van droevenis. liefs, |
|
| Jo Aelmans: | Maandag, juni 03, 2002 23:26 |
| Een pracht, Herbert! Het één vloeit in het ánder over, en vormt één geheel... Mooi, is voor mij te zacht uitgedrukt... ;-)) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Herbert Reijmers | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||