Smeulend as knispert onder mijn voeten
om mij heen zie ik het resultaat van eeuwig gevecht
Voel ik het juk van mijn schouders afglijden
maar mijn grootste vijand is nog steeds niet beslecht

Als een zaadje heeft zij zich in mij gepland
ongevraagd en bruut beschadigde zij mijn ziel
Pakte zij mijn levensvreugde af bij elke ongehoorde nee
totdat er niets meer van mij af te pakken viel

Zij heeft elk woord voor mij gesproken
liet mij enkel thuiskomen in de donkerte van haar geest
liet mij geloven in de waan van haar veiligheid
maar ik ben bij haar nooit geborgen geweest

Nu staat ze daar op mijn slagveld
omringd met haar leger van demonen en pijn
verzekerd van nog weer een snelle overwinning
maar mijn blik verraad dat het dit keer anders zal zijn

Overvloedig bewapend met liefde en licht
een veilig onderkomen waar jij nooit jezelf kan zijn
Mijn eigen ik als krachtigste wapen
confronteer ik mijzelf met jou toegebrachte pijn

Erken ik dat het mijn eigen stemmen waren
die mij vasthielden in jouw verdriet
maar ik ben licht en ik schijn licht
Ik ben jouw donkerte niet

Dus reik ik mijn warme liefdevolle hand
open ik mijn hart voor alle donkerte in jou
Ben ik dankbaar waarvoor je mij hebt behoed
reik ik uit naar mijn schaduwkant

In de versmeltende omhelzing van donker en licht
In de stille roep van vertwijfel en hoop
Geeft mijn schaduwkant zich bijna ongezien over
net zo stilletjes als dat zij ooit mijn leven in sloop

Ik zal haar nooit verbannen of ontkennen
Ik neem haar mee zonder haar bagage van pijn
Zorg voor haar en hou van haar
Zodat ze nooit meer mijn schaduwkant hoeft te zijn