inkt vloeit als balsem
in diepte plooien van as
waar natuur elementen
langzaam
griffen
doorheen mijn beelden

kleur ik schaduwzachter
over donker purperen rozen
op perkament

tot emoties worden geboren

stil zoals mijn woorden
zich vullen met troost
en ruw wit papieren bladzijden
snijden het nog onvoltooide
schilderij uit
met vlijmscherpe randen

tot een spiegelglans
breekbaar in schaduwen
blijft verbinden

het regende die nacht
als tranen die dwalen
op het koud vensterraam
van langzaam stervende
herinneringen
door een verdwijnend kort verhaal
nog zonder naam en zonder droom
enkel wat tijd voorbij

telt in lege momenten
is even meer
zichtbaar gemaakt waarin wij wonen
en het beeld verbreekt
als een kaartspel
dat wordt uitgestrooid in de verte
over de gesloten boeien van het lot
en niets gaat

verder
zomaar verloren van jou en mij
voor wij het ooit écht hebben gekend

het tekent herhaling
in zovele dingen
terug te vinden
en te zien waar leven
opnieuw zal open bloeien

over het sluierbeeld
tussen scherven van boomschors
en glas
weerspiegelt als nevelkant
door een regen van bloesem
golven rakend in elke fluister
als stille dansen dichtbij

soms als een stilte
achter deze spiegel
bloeit de zee
die even diep

en steeds meer voelbaar blijft

in pas ontwakende dromen