Avondval
deze golven
in de verte
waaien als een sluier kleed
raken voelbaar als bloemenvelden
waar de lijster woont en zingt
over pas ontwakende zonnestralen
die verder gaan
en de zee vertalen
grenzeloos diep zwart
donker
en langzaam terug vloeiend
naar licht
jij
bezield mij
bewoont mijn dromen
met het breekbaar zijn
in de adem van lente
waar beelden ontplooien
in de kleur van water
dat nooit lang
transparant blijft te zien
met het ogenblik
te omlijnen even verbinden
en als regenbogen
over herinneringen tekenen
die zich herhalen in stille
spiegels van zon
tot schaduwglans doorbreekt
in avondval en langzaam
zal ik leven ontwaken
dat even
nog vormloos is als de klei
in woorden tijdelijk
losmaken
en vergankelijkheid
ontrafelen
zoals stuifzand
geen sporen achterlaat
ver en dichtbij
alsof ze niet zijn ontstaan
delen wij soms enkel
een beeldende taal
emotie
met de zoektocht in elkaar
te vinden
ontluiken leren
bloeien voelen
en nabijheid laat spreken
in de stilte
van het hart
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, april 07, 2022 17:13 |
| Wonderschoon schrijven | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, april 07, 2022 13:06 |
| Prachtig hoe jij beelden en emotie in harmonie met elkaar brengt! | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 07, 2022 09:58 |
| Prachtig gedicht als een bloemenveld bloeiend in jouw woorden bij avondval. Een lijster zingt haar lied. Lieve groet M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 07, 2022 09:58 |
| lentegeluiden. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2022 | ||
| Thema's: | ||