Taiga boomkruiper

Hij hoorde de Taiga boomkruiper zingen
liet het volledig tot hem doordringen
hoog versnellend , op ’t einde een triller
maar stiller
een zacht en frevel geluid
hij ging totaal onderuit
alleen, het leven gaat stilletjes voort
al toontjes die de oude man niet meer hoort
maar als
als het dan toch nog eens in de oren duikt
is het als een bloem die ontluikt
hij ruikt de melodie
als bij het wandelen langs een parfumerie
waar in de zomer de deur open staat
je niet onopgemerkt voorbij gaat
’t voelt als een wang tegen de zijne
het fijnste van het fijne
dat alles bracht die Taiga boomkruiper teweeg
terwijl hij verder wandelde en zweeg