Een verhaal,


Daar stond hij dan,
Tussen alles wat gaande is,
Om hem heen,
Nogsteeds een stil verlangen,
Een sudderend gemis.

Een man,
Met zoveel emoties,
Hij kent ze allemaal,
Zo ook zijn maskers,
Iets psychologies.

Verbloemen van wat hij zeggen wil,
Er wordt toch niet naar hem geluisterd,
Eigen pijnen doen de boven toon zetten,
Ondanks dat hij het stilletjes,
Meerdere malen heeft gefluisterd.

Zo vraag hij zich af,
Is dit wat het hoort te zijn,
Weg stoppen van de behoeften,
Schreeuwend om begrip,
Vind iedereen dat dan niet fijn.

Gezien en gehoort te worden,
Te kunnen zijn wie je bent,
Zal een ander ook soms water,
Bij de wijn moeten voegen,
En niet alleen de vent.

Een sorry, je hebt gelijk,
Zou fijn zijn op zijn plaats,
Erkenning van eigen fouten,
Vervelend dat een ander zich niet gehoort voelt,
Een bal die een keer aangenomen wordt, en niet terug wordt gekaatst.

Zo voelt het eenzaam,
Verdrietig en emotioneel,
Soms is het draagzaam,
Maar vaker voelt het te veel.