verwondering.
Verwondering.
Ik verwonder mij
om tere bloemen
opschietend tussen tegels en straatsteen.
Eenzaam viooltje
vlasleeuwenbekje
in een nauw spleetje heel alleen.
Tormentil en zelfs
wilde aardbei
kruipen omhoog , blijven gespaard,
door hen die zicht hebben
op dit wonder.
Kiemkracht zo ongeëvenaard.
Ook vogelmelk
laat zich hier melden
het voorjaar spat de bodem uit.
Je staart verrast
naar dit ondenkbaar
wonder van natuurlijke bruid.
th
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, april 20, 2022 21:17 |
| het jaarlijkse baren, als het ‘bara’ in het lege land, opdat wij zien en zeggen dat Hij toen zag en zei dat het goed was. groetje, hans |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, april 20, 2022 17:39 |
| Zeer mooi gedicht | |
| M-Rose: | Woensdag, april 20, 2022 12:02 |
| Een prachtig gedicht istook | |
| M-Rose: | Woensdag, april 20, 2022 12:02 |
| As fast as lightning daromjust moeje der tbeste uit meepkkken TH vogelmelk vat een wonderlijke woordvondst -beeldend |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 20, 2022 10:39 |
| Hoe heerlijk is die lente toch Teun, een en al verwondering zo mooi beschreven. Zonnige groet en fijne dag samen. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2022 | ||
| Thema's: | ||