ontluikend licht
nog ruw en vormloos
als de klei danst
met het wassende water
en zand
eerst
stiller dan het wit
van bloesemsneeuw
leer ik jou
maak ik jou voelbaar
en teken ik
op jouw nog blinde gezicht
de tranen
met onuitwisbare kleuren
van regenbogen gewoon bij
jou zo dichtbij
voel ik liefde
en laat jou bloeien
in emoties je bent
nog breekbaar als de sluiers
van mjn dromen
die enkel schaduw zijn
omheen zoveel dingen
te ontvouwen kijk even terug
in dit beeld
brokkelt het verleden
langzaam af en opent
nieuwe wegen als nerven
in mijn pelgrimshanden
en even later
door de ziel van rozen
is het licht
ontluikend te voelen
kiemt het stilaan tot leven
waarop het hart wacht
en blijft vertrouwen
op een geboorte van woorden
om te zingen en om te blijven
herinneren
in een herboren melodie
vanuit de alleroudste bron
kleurt lente rakend en stil
doorheen
een bijna transparante hemelrand
steeds opnieuw
de pas ontwakende morgen zon
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, april 25, 2022 12:12 |
| Jouw gedicht is een ontwakebde morgen zon Graag gelezen |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, april 25, 2022 10:42 |
| Ontluikend dansen jouw woorden over het scherm, kleurt de lente in de morgenzon, Heerlijkheid om dit te lezen. M-Rose. Lieve groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, april 25, 2022 10:16 |
| galerij van inkleur. th | |
| Compostje: | Maandag, april 25, 2022 09:59 |
| Herhalende en vernieuwende mooie poëzie | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2022 | ||
| Thema's: | ||