Naamloos
Roep mijn naam
Zie mij hier
temidden in deze retoriek
van bommen en ongeschreven politiek
in scherven onmacht bloedend zitten
huilend
schreeuwend
onbevattend leed
Roep mijn naam
Zie mijn handen, krom
rood van leven dat eens
meer dan alles heel mijn wereld was
en nu, versplinterd, gebroken, kapot geschoten
als een leeg omhulsel
van mijn liefde roerloos voor mij ligt..
Roep haar naam
Zie haar lach
de warmte die ze gaf
de toekomst die ze in een kruispunt van
onbeperkte wegen als een symfonie
van wil en hunkering nog voor zich zag
Roep haar naam
zie ons staan
en loop, loop dan maar
voor God en aangezicht
zover als mogelijk
van jezelf ver vandaan..
-
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, april 27, 2022 16:36 |
| Sterk verwoord | |
| teun hoek: | Woensdag, april 27, 2022 11:10 |
| indrukwekkend. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 27, 2022 09:43 |
| Hier wordt men toch stil van John, heel stil en rakend zijn zijn jouw woorden. Ergens zitten wij op één lijn wat dat verlies en verdriet en die hele onzinnige oorlog betreft. Met diep respect dit gedicht gelezen. Ik wens jou een zonnige koningsdag John. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2022 | ||
| Thema's: | ||