Bewogen wegen
het leven ontsluierd
de momenten elke keer
weer breekbaar en maakt
je soms stil
bij het tekenen
van nog ongekende wegen
soms enkel even
als een schaduw
van jouw handen te voelen
in wat ik heb
gekend en geliefd
blijft nabij
als een fluister
van de golven
als jouw lied
in deze woorden
kan ik
jou steeds meer terugvinden
want niets gaat zomaar
voorbij
het ontwaakt
jou verder in de emoties
van dit leven
omdat liefde in alles
is wat jij kan voelen
en wat je werkelijk hebt beleefd
altijd
een deel blijft van jou
dat telkens
onze verbondenheid toont
door elk samen zijn
als een reis
van langzaam ontwakende emoties
en in jouw hart
voel je steeds opnieuw
de stormen
en de strijd
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, april 28, 2022 18:55 |
| Zeer kostbaar neergezet met sterke emoties | |
| Compostje: | Donderdag, april 28, 2022 13:31 |
| Stormige liefdesstrijd in fluisterende golven... Mooi. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 28, 2022 13:31 |
| In jouw woorden zijn altijd emoties te vinden, of het nu over fluisters, schaduw of het breekbare gaat. Altijd raak je iets bij mij dat goed en troostend voelt op mijn lange reis. Lieve groet M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 28, 2022 09:47 |
| nabijheid draagt. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2022 | ||
| Thema's: | ||