Bloei
breekbaar
als een droom
hoe het zonlicht
zich met dauw vermengd
de glans nog transparant
als een sluier van tederheid
langzaam ontsluit
wat enkel door stilte
is te beschrijven
en voelbaar als een dans
over ons in dit leven
tot bloei ontluikt voor even
rakend voelt
als geluk dichtbij is
en soms zo ver
weg komt slecht in
dromen of onverwachte
gedachten terug op jouw weg
ik teken hun beelden
achter mat glas in
de stilte
van herinneringen
ze zijn wat ze zijn
door het zien
en verdwalen
als vallende regendruppels
ze fluisteren een oude melodie
die verder door de tijd
verstild
in de blijvende verlangens
van het hart
te blijven bloeien
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, april 29, 2022 12:07 |
| een genot om dit te mogen lezen | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 29, 2022 11:15 |
| Hoe breekbaar zijn jouw woorden weer M-Rose, stille verlangens naar liefde die blijven bloeien, ten allen tijden. Rakend mooi gedicht. Lieve groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 29, 2022 10:13 |
| dat enkel breidt zich fraai uit. th |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, april 29, 2022 09:47 |
| Wat heb je dat weer mooi gebracht knap gedaan | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2022 | ||
| Thema's: | ||