Astma
Warmte overwint de lucht
onlangs koel om mij heen
fris als de groene appel
vol zuurstof om te leven
maar de Granny’s zijn op
en zuurstof is verstikt
benauwd is het land
waarin ik nu beweeg
oren die gloeien
als een kachel in de winter
vermoeidheid draagt niet meer
de inzetbaarheid van de dag
de piepende stoel
is niet meer hoorbaar
alleen het geluid van de keel
die krampachtig adem wil
het hoofd verliest
de beheersing over rust
verloren in bonzende aderen
in het hoofd op hol
uiteindelijk mag ik leven
na elke strijd opnieuw
zuurstof is de beloning
totdat het er niet meer is.
03-06-‘02/23:47
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, juni 04, 2002 17:17 |
| :( krijg het er zelf benauwd van.. | |
| black angel: | Dinsdag, juni 04, 2002 15:57 |
| Ik weet hoe het voelt. ik heb zelf ook astma en vooral met dit benauwde weer heb ik er veel last van. Veel mensen vinden ademhalen van zelf sprekend. wij astma-patienten ervaren regelmatig dat het niet zo vanzelf sprekend is. mooi gedicht veel sterkte -xxx- Black Angel |
|
| lejaeghere rudi: | Dinsdag, juni 04, 2002 12:53 |
| Goed verwoord, Wil. Het is steeds een strijd, iedere dag weer om normaal te kunnen ademen voor de astmapatiënten. Er zijn medicamenten en hulpmiddelen, maar soms zijn die ontoereikend, dan pas besef je dat zuurstof iets heel belangrijks is in ons leven. Graag gelezen. Groeten. Rudi. | |
| Huting: | Dinsdag, juni 04, 2002 06:59 |
| Het wordt vaak als vanzelfsprekend gezien zolang je maar adem haalt, tot de dag komt dat je beseft dat het zo vanzelfsprekend niet is... Sterkte, en liefs, Doortje |
|
| waterval: | Dinsdag, juni 04, 2002 01:41 |
| hier sta ik machteloos.... hopelijk gaat het snel beter met je....... |
|
| Koelemij, Harold: | Dinsdag, juni 04, 2002 01:02 |
| pijnlijk en rot die verstikkende geluiden brrrrr |
|
| Jo Aelmans: | Dinsdag, juni 04, 2002 00:43 |
| Ik heb vroeger naast mij jongere broertje in bed gelegen, Wil... Ik weet niet hoe hij hij het beleefde get 's nachts, maar verdorie zijn gepiep hoor ik nu nog.... Jo. |
|
