Voor elkaar
als echo's
van stilte in zand
en steen tekenen
is leven
onze weg
om soms meer voelbaar
te zijn voor elkaar
als een traan
het oog omhelst
om te ontstaan
in dit beeld
dat altijd
opnieuw door emoties
zal worden
herhaald en langzaam
bloeiend waar wij
ook gaan
tot verder
ontwakend
bij de eerste avond
ster
is lente
van nabij en sluierlicht
te voelen
om te weten hoe
breekbaar alles
blijft herinnering
en soms door
een enkel ogenblik
jouw wereld verklaard
misschien toont het eveneens
voor heel even
en stil
jouw verhaal
en wat je niet zegt tekent
emotie met stilte tussen
de schaduw van verlangen
en dromen
van liefde die vleugels geven
om door tederheid te voelen
blijven
in jouw hart
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, mei 01, 2022 18:11 |
| De tederheid is voelbaar en de emoties mooi gedicht | |
| Anneke Bakker: | Zondag, mei 01, 2022 14:42 |
| Hoe breekbaar en diepzinnig zijn deze mooie woorden M-Rose. Ze voelen zo teder als vlindervleugels in mijn hart. Lieve groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, mei 01, 2022 13:01 |
| verlangend. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||