Haat was een sterke verwoording,
Tegenwoordig is het een verstrooiing
Over alles wat ons niet aanstaat
Van vroeger en van nu,

We zien liever iets sterven dan het op te bouwen
Op plaatsen waar we gerechtigheid wantrouwen
Nu is hoop voor beter omdat we het allemaal onderdouwen,
Genoeg is genoeg het recht zegeviert, balancerend op touwen.

Ik snap de frustatie, conclusie en verwarring,
Maar is niks meer heilig, want wat is er straks over
Na al deze vernieling, zonder helpende hand,
Is alle glorie bedolven onder zand,

Ik denk zeker dat sommige dingen eindelijk worden aangepakt op het toneel
Maar achter de schermen, is alles nog heel.
We denken imago is het allesziende oog, pak ze niet in het geld,
Maar in hun wens om als goedzak gezien te worden,

Maar als de standaard hoog is, om een ieder zo te zijn
Verandert dat de standaard niet, om die balans te behouden,
Ik weet niet, dit zijn gedachtes van mijn brein,
En soms houdt ik ze binnen ook al doet het pijn,

Ik zeg niet altijd, en zeker niet om het even,
Maar het is best wel bizar, dat een post op twitter,
Meer waard is dan een mensen leven..