Een bankje
een bankje
je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn
maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd
wil melker
03/05/2022
je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn
maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd
wil melker
03/05/2022
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Dinsdag, mei 03, 2022 11:28 |
| verlangend bevangen. th | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 03, 2022 08:19 |
| Ik ken dat gevoel wandelen alleen dat geeft geen fijn gevoel het geeft wel een rust en je wandelt met je schepper verder die je tot rust brengt | |
| M-Rose: | Dinsdag, mei 03, 2022 07:55 |
| da ziet er ni al te best uit | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||