oever.
Oever.
Hij stond aan
de oever
zij, zeven vissers, in hun boot.
Op ’t meer van
Gallilea
Hij de Verrezene uit de dood.
Het oude vak
weer opgenomen
’t leek of dat oude was vergaan
Zij vingen niets
die ganse nacht
zagen een onbekende, aan de oever staan.
Kinderkens hebt gij
enige toespijs
hun korzelig nee ,toonde onmacht aan.
Werp het net uit
aan de rechterzijde
de kant van God in hun bestaan.
Een volle buit een
net dat niet scheurde
153 vissen goddelijk geheim….. tot in deze tijd.
Het is de Heer
Petrus te water
waren tot hun nieuwe taak bereid.
Zij hadden niets.
Vis op het vuur en brood
Hij zal het al hen laten toe stromen.
Een nieuwe start
d 
ie Hij hen bood
Zijn Heilige Geest zal tot hen komen.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 03, 2022 19:47 |
| Sterk verwoord | |
| Hans Winter: | Dinsdag, mei 03, 2022 12:00 |
| zo komt ook johannes tot het laatste maal goed om te doen als toen. hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 03, 2022 09:56 |
| Mooi Bijbelverhaal hier tot een wonderlijk gebeuren vertaald Teun. Respectvol! Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||