Een Catalaan in Oekraïne...
Een Catalaan in Oekraïne…
Ja ik heb het gezien, de strijd, donder en bliksem.
De echtheid van de beelden die je op tv moet bekijken,
de radeloosheid die je nederwaarts trekt.
Ik huiver en ween, kadavers bovenop!
De straten zijn verdwenen, de hoop weg genomen.
Ook vandaag zal de gruwel passeren.
Ik kijk en zie dat de onschuld aan het sterven is,
een kind zoekt zijn moeder in mijn ogen.
In een landschap dat kapot geschoten is
bedek ik mijn vingers met grijze wol,
de sneeuw bedekt dode lichamen en al de rest.
Zelfs de nacht struikelt over zoveel verdriet.
Treinstations, ziekenhuizen, mensen op een fiets.
Niemand is nog veilig voor een man
die duidelijk gek is geworden.
Ik heb hem in gedachten al menigmaal gedood.
“Vroeg of laat zal je jezelf herkennen”,
zeg ik tegen een glimlachende dictator
die zijn volk toespreekt in een vol sportstadion.
Waarschijnlijk hoort hij mij niet!
Ik ben een Catalaanse Oekraïner,
of is het nu een Oekraïense Catalaan?
Eigenlijk heeft het niet zo veel belang,
Als ze mijn naam roepen ben ik daar,
zal ik vechten voor mijn bloed en mama’s gedachten.
Maar mocht ik onverwachts toch eervol sneuvelen,
dan zal de wraak zich bloederig manifesteren
en nog duizendmaal erger zijn,
dus Vladimir wees gewaarschuwd,
de hel in Rusland zal dichter bij je zijn dan de hemel
want dan komen mijn dochters eraan…
esteban 4 mei 2022
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, mei 04, 2022 11:29 |
| heftig en sterkte. th | |
| september: | Woensdag, mei 04, 2022 11:20 |
| ( ondergaan) | |
| september: | Woensdag, mei 04, 2022 11:18 |
| Ik val stil ... De gruwel is niet eens een woord dat de lading dekt. Als je zo dicht bij het vuur van oorlog zit en voor het goede vecht. Bewogen lees ik jouw gedicht in de wetenschap van het machteloze en het diepe respect en mededogen voor hen die het ondergang en vechten, proberen te redden, verzetten. Oorlog moest niet zijn.. Dank u Esteban voor alles Een mens moet soms doen wat hij of zij voelt of noodgedwongen om te doen. Ik hoop u nog tegen te komen. Wees veilig wens ik u en uw familie. Sterkte en kracht. Liefs |
|
| esteban.: | Woensdag, mei 04, 2022 10:46 |
| Na mijn terugkeer uit Oekraïne ben ik volledig gedesillusioneerd en gedesoriënteerd. Ik heb opnieuw een oorlog gezien die mensonterend en kwaadaardig is. Gelukkig is mijn familie momenteel nog gespaard gebleven van wreedaardigheden, maar ik vrees ook voor hen in de nabije toekomst. Ik stond er vroeger niet bij stil, maar ik besef nu pas hoe ik teveel het soldaat zijn en oorlog geromantiseerd heb en daarom heb ik besloten om geen gedichten meer te schrijven onder mij eigen naam. Om te evolueren is het beter dat ik eventjes blijf stilstaan om dan verder te kunnen gaan onder een andere naam. Esteban was nodig om te bewijzen wie ik was in het verleden, maar er hangt teveel leed en verderf en oorlog vast aan die naam en daarom is het (precies in de week dat ik mijn geboorte en verjaardag vier) nodig dat ik esteban een stille dood laat sterven. Er zal waarschijnlijk een periode volgen om alles wat ik de laatste maanden gezien, gehoord en gedaan heb te laten bezinken om me dan later de vraag te kunnen stellen hoe het nu verder moet. Het was leuk en fijn om jullie te hebben gelezen en met sommigen onder jullie te hebben samen gewerkt, maar de koek is op. Ik zit vast in een steeds wederkerend ritueel en daarom moet ik doen wat er gedaan moet worden. Ook voor mij zal het wennen worden, maar te lang heb ik de waarheid verdrongen. Mocht je sommige van mijn schrijfsels soms ergens anders lezen maar met een andere naam onder, dan is dit geen diefstal of plagiaat, maar volledig met mijn toestemming. Ik heb wel meerdere pseudoniemen door de jaren heen gebruikt. Hoe dan ook, voor diegenen die mij goed kennen zal je mijn manier van schrijven vast wel herkennen, zelfs al zal daar heel waarschijnlijk nooit meer esteban onder staan… esteban (voor de laatste X) |
|
