zorgenkind
Geknutseld uit goede intenties
Gelijmd uit hoop en aardigheid
Geen idee wat ie worden zou
Het vreemde eendje in de bijt
Heen en weer geschoven
Maar met stevig DNA
Tenger maar vertrouwelijk
Twijfel zonder weerga
Schone mix van ridderlijkheid
En broos prinsessencomplex
Voorbestemd denker te zijn
Duikend in emotie als reflex
Gepoot in een glazen kerker
Knutselend aan diamant
Blijft hij tobben en turen
Rijkt hij steeds weer naar haar hand
Dat zorgen blijft niet duren
Fluisterde ze hem uit het beloofde land
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Davy Ghysels | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||