Tot grijsgebied
tot grijsgebied
met vurige
ogen schepte jij
zwart weg achter
wit dat als bron
overliep en
tot grijsgebied
verkleurde
contrasten
vervaagden
en essenties
konden zonder
doorslaggevende
motieven niet
relevant meer zijn
het was pijn
die dorstte
naar licht om
de scherpte niet
meer te voelen
van het geluid uit
duizenden kelen
wil melker
20/05/2022
met vurige
ogen schepte jij
zwart weg achter
wit dat als bron
overliep en
tot grijsgebied
verkleurde
contrasten
vervaagden
en essenties
konden zonder
doorslaggevende
motieven niet
relevant meer zijn
het was pijn
die dorstte
naar licht om
de scherpte niet
meer te voelen
van het geluid uit
duizenden kelen
wil melker
20/05/2022
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 20, 2022 09:32 |
| Heel bijzonder | |
| M-Rose: | Vrijdag, mei 20, 2022 07:50 |
| navenant | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||