een glimp van stille geborgenheid
schets mij
in een ademdauw
van woorden maak ruimte
voor licht en kleur
wat zon in mijn dromen
laat mij even
je stilte zijn
maak me voelbaar
laat mij jouw ontwaken
voelen tot het bloeien
in vrije dansen van golven
en van bloesemblaadjes
die neerdwalen
als zilverlichte glans
doorheen een glimp
van stille geborgenheid
over het ontwaken
een nieuwe morgen
met een breekbare sluier
van dauw
tot regen ontsluierd
en het beeldverhaal
met zachte vleugels ontsluit
van de eerste lente vlinders
om te bloeien
om leven te zijn
in deze pas gekozen emoties
met wat zon
in jouw hart
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 24, 2022 18:39 |
| Prachtig weer heel mooi gebracht zo die emoties in weergegeven dat heb je weer mooi gedaan | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 24, 2022 11:37 |
| De regen ontsluiert momenteel de geborgenheid van dit prachtig beeldvehaal, gelijk met de bloesems bloeien ook de vlinders, maakt stilte in breekbaarheid voelbaar wat wederom emoties oproept vanuit het hart. Ik wens je een mooie dag M-Rose met lieve groet. Anneke |
|
| Compostje: | Dinsdag, mei 24, 2022 11:07 |
| een roller coaster van beelden en emoties, kortom een boeket poëzie! | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||