Licht aan het eind van de tunnel
Ik ging dieper en dieper
De grond zakte onder mijn voeten weg
Het licht aan het eind van mijn tunnel verdween
Tot jij verscheen
De stralen waren fel
De warmte ging dieper dan de kou
Ik kan niet anders zeggen dan
Ik hou van mij! Ik hou van jou!
De grond zakte onder mijn voeten weg
Het licht aan het eind van mijn tunnel verdween
Tot jij verscheen
De stralen waren fel
De warmte ging dieper dan de kou
Ik kan niet anders zeggen dan
Ik hou van mij! Ik hou van jou!
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, mei 26, 2022 22:10 |
| Mooi geschreven. Wat je aandacht geeft groeit, dus koester het mooie deel van jezelf en negeer dat stemmetje dat je onderuit wil halen. Het mooie deel opent je blik naar de rest van de wereld, het lastige stemmetje doet ons terugtrekken. Gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 26, 2022 11:35 |
| Goede gedachte, eerst van jezelf houden, voordat je van een ander kunt houden, pas dán is er de verbinding. Zonnige groet stuur ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Barbieprincess | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||