Jij
Was verstrooid toen ik je zag
Liep kijkend op mijn gsm en voelde iemand me aanstaren.
En daar was jij
Ik keek je aan maar mijn lichaam bleef verstijfd staan
Ik kon je niet groeten
Ik kon niet eens glimlachen
Ik zag een grijns op je gelaat
Dat mij nog meer pijn deed dan je pijnlijke woorden die mij maanden hebben beziggehouden
Denkend niet slapend waar heb ik dit aan te danken
Ik heb me neergelegd aan deze vorm van pijn
Nog steeds denkend aan de mooie tijden
Steeds denkend aan je lieve glimlach
Steeds denkend waarom al deze pijn
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 29, 2022 23:54 |
| En dan dat moment... Intens en mooi hoe droef ook Helena. Lieve groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: helena boham | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2022 | ||
| Thema's: | ||