Tussenglans
stil zijn
de golven tussen schaduw
en lichtglans
bijna doorschijnend
maar al zo mooi
voel de lente
leven ontluiken
in jou
en volg de dans
van handen bij het ontwaken
door emotie en het porselein
dat vloeit als balsem
over dit
nog onvolmaakte beeld
als kleine spiegelingen
van een hemel
in parels van dauw
alsof deze momenten
van zelf zijn
om daarin te ontstaan
wij creëren de lijnen
verdiepen het kleuren
waar alles
heel even ontsluiert wordt
en de nacht
een stilte spiegel is
die langzaam vervagende uren
draagt en verder
zoekend in emoties
ben ik naar jou
liefde
nog voorzichtig
maar nog zo teder
en breekbaar
door het nieuw geboren licht
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juni 07, 2022 21:48 |
| Mooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 07, 2022 09:18 |
| In het nieuw geboren licht drink ik in stilte jouw woorden als parels van dauw, fris, breekbaar en puur. Bijzonder mooi M-Rose. Lieve groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2022 | ||
| Thema's: | ||