De zevende deur
de zevende deur
ik hoorde de
tonen verspringen
van wit naar zwart
met ladders die
verbindingen zingen
in het auditieve vak
waar wij meer
visualiseerden
poogden zij
inhoud en vorm
te integreren tot
een geweldige shout
zij brachten geen
ballads of upgrades
uit nostalgisch sound
met het uitblijven van swung
keken zij uit naar de show
die jij had op de bühne
nagels zwart wit
gepingeld gewaad
contrasterend in kleur
armen die de hemel
bewogen tot het openen
van de zevende deur
waar het glorieus ritme
met halleluja extract al
decennia lang stond te
wachten omdat de religie
er al snel was uitgetrapt
toen magie groen vloeide
het evolutionair
elixer van de revival
waarbij restanten mystiek
in hoge spelonken nog
pronkten met geoffreerde
gebeden uit een gedaan verleden
wil melker
15/06/2022
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 15, 2022 19:24 |
| Mooi en sterk verwoord | |
| M-Rose: | Woensdag, juni 15, 2022 06:02 |
| 7 = de deur naar transformatie | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2022 | ||
| Thema's: | ||