Zij is zo puur
 
 
Als op een goudomrande wolk van emotie
spreid ik gedachten,
zielenroerselen zo gezegd
wandelend langs een stille bouwplaats
laat me verwonderen
door die ene enkele klaproos
voorovergebogen
zacht wuivend door de wind
alsof ze me groeten wil
 
sta ik even stil  en voel  de relatie
van het alleen staan
zo goddelijk mooi, in haar eenvoud
symbool van troost, mij liefkoost
kijk ik minzaam naar haar zwarte kelk
omzoomd door flinterdunne rode blaadjes
wordt straks een bol met zaadjes
 
ze groeit hier, ze bloeit hier
fluistert dat ook ik verwelk
ik weet het, voel het
vervolg dan stil mijn wandelgangen
zal haar vast niet plukken
heb thuis ’n heel veld in aquarel geschilderd
aan de kamermuur hangen
door alle zielenroerselen heen
kan ik een glimlach niet onderdrukken
 
immers, zij is zo puur
 
*